Maria Montessori

Maria Montessori to włoska lekarka żyjąca na przełomie XIX i XX wieku oraz twórczyni systemu wychowania dzieci zwanego metodą Montessori, która obecnie stosowana jest w szkołach podstawowych na całym świecie.

Metoda ta kładzie nacisk na swobodny rozwój dzieci. Przeciwstawia się systemowi szkolnemu powszechnie stosowanemu w szkołach podstawowych, tłumiącemu aktywność dzieci, którego symbolem była dla Marii Montessori „szkolna ławka”. Montessori uważała, że głównym zadaniem pedagogiki jest wspieranie spontaniczności i twórczości dzieci, umożliwianie im wszechstronnego rozwoju fizycznego, duchowego, kulturowego i społecznego. Odkryła także zjawisko polaryzacji uwagi u dzieci.

W 1907 otworzyła przedszkole Casa Dei Bambini (pol. Dom Dzieci). Była pierwszą kobietą-lekarzem we Włoszech.

Metoda Marii Montessori w szkołach podstawowych

Maria Montessori z dziećmi.

Metoda Montessori wywodzi się od badań nad dziećmi z problemami psychicznymi, ale później została rozszerzona na badanie edukacji dla wszystkich dzieci. Montessori twierdziła, że jej metoda stosowana w pracy z niepełnosprawnymi ludźmi była także stymulująca, gdy była stosowana w edukacji szkolnej zdrowych dzieci. Według Montessori dziecko jest określone jako kompletny byt, zdolny do rozwijania twórczej energii i posiadający predyspozycje moralne (np. do miłości), które to cechy zostały zduszone przez dorosłych, np. poprzez tradycyjną edukację w szkole podstawowej/

Podstawową zasadą edukacji w szkole musi być wolność ucznia, ponieważ tylko ona wyzwala kreatywność dziecka obecną w jego naturze. Z wolności powinna zrodzić się dyscyplina, nie tylko w szkole. Zdyscyplinowana jednostka jest w stanie kontrolować się sama i przystosować się do zasad obowiązujących w życiu. Okres dzieciństwa jest okresem ogromnej kreatywności, jest to etap życia, w którym umysł dziecka chłonie cechy otoczenia i przyswaja je. W tym okresie dziecko rozpoczyna też naukę w szkole podstawowej.

Dzięki ideom Montessori zmieniło się wiele zasad pedagogicznych obowiązujących w pierwszych latach dwudziestego wieku i stosowanych w szkołach podstawowych. Dzieci miały nauczyć się dbać o siebie i były zachęcane do podejmowania własnych decyzji, nie tylko w trakcie pobytu w szkole, ale także w codziennym życiu.

Montessori opracowała wszystkie swoje zasady pedagogiczne bazując na konstruktywnej krytyce naukowej psychologii. Zasady te znalazły uznanie wśród późniejszych pedagogów i zaczęły być powszechni stosowane w szkołach podstawowych w Europie Zachodnie oraz USA.